Nieoczekiwana zmiana miejsc cz. 3.

Nieoczekiwana zmiana miejsc cz. 3.

- Co to było? – zapytał Naruto patrząc na siedzibę Okabe, nad którą unosił się dym.

- Szybko. – Uchiha zaczął biec. – Co się stało? – zapytał wpadając na teren rezydencji rodziny królewskiej.

- Nic wam nie jest? – zapytał Naruto pomagając Sakurze wstać.

- Nic mi nie jest. – uspokoiła go dziewczyna.

- Mi tez nie. Nie wiem co się stało.

- Róża zniknęła. – powiedział blondyn patrząc na pustą gablotę.

- Szlag. – Kakashi zacisnął dłonie w pięści.

- Co to za nieszczęście. – lamentował pan Okabe patrząc na pustą gablotę.

- Spokojnie. – odezwał się Kakashi i zrobił kilka pieczęci. W białym dymie pojawiło się kilka psów. – Znajdźcie ich, nie mogli uciec zbyt daleko. – polecił psom. - Naruto. Sasuke. – chłopacy kiwnęli głowami. – Tylko uważajcie na siebie, to nie byli zwykli złodzieje.

- Spokojna głowa. – Sasuke aktywował sharingan.

- My też nie jesteśmy zwykłymi shinobimi. – Naruto przeszedł w tryb Mędrca.

Sasuke spojrzał na niego. Kilka razy już widział go w takim stanie, ale zawsze robiło to na nim wielkie wrażenie, tak samo jak tryb demona.

- Wyczuwam ich chakrę. – odezwał się blondyn. – Poruszają się na północny-wschód.

- Widzę ich. – potwierdził Sasuke.

- Ruszajcie za nimi. Ja i Sakura niedługo do was dołączymy. - chłopcy kiwnęli głowami i zaczęli się oddalać. – Panie Okabe. – spojrzał na mężczyznę. – Chyba czas najwyższy żeby powiedział nam pan prawdę o tej róży. To nie byli zwykli złodzieje.

Władca wioski przełknął nerwowo ślinę.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

- Widzisz ich? – zapytał Naruto, gdy skakali z drzewa na drzewo.

- Widzę ślady jakie pozostawili i pułapki.

- Gdzie one są?

- Na drodze przed nami. Jest ich bardzo dużo. Musieli to planować już od dawna.

- Hehe… I najwyraźniej nas nie doceniają. – Naruto uśmiechnął się przebiegle.

Zrobił kilka znaków i wokół niego pojawiło się pełno klonów, które od razu pobiegły w las.

- Widzę ich. Zatrzymali się na jakieś polanie. – brunet stanął na jakieś gałęzi. – Jest ich czterech.

- Nie. Sześciu. – Naruto stanął obok niego w trybie Mędrca. – Wyczuwam 6 źródeł chakry.

- Ktoś do nich dołączył. – stwierdził Uchiha.

- Zrobimy to tak jak dawniej? – blondyn spojrzał na niego z przebiegłym uśmieszkiem.

- Hehe… Czemu by nie. – odwzajemnił uśmiech, czym bardzo zaskoczył Uzumakiego. – Ruszaj.

Więcej nie trzeba mu było powtarzać.

- STAĆ WY SZUMOWINY JEDNE, PRZEKLĘCI ZŁODZIEJE! – wydzierał się na całe gardło blondyn. – WIELKI NARUTO UZUMAKI, PRZYSZŁY HOKAGE ZBIJE WAS NA KWAŚNE JABŁKO!

Wyskoczył na polanę i już miał wylądować na ziemi, gdy potknął się o coś i zarył głową w ziemię nieopodal napastników.

- Co to ma być do kurwy nędzy?! – zaśmiał się jeden ze złodziei. – Koś taki jak ten ciamajda, pilnował róży?

Naruto wstał chwiejąc się.

- JAK MNIE NAZWAŁEŚ?! JESTEM PRZYSZŁYM HOKAGE!

- Chyba w innym życiu! – odezwał się inny mężczyzna. – Bo to zaraz zakończysz.

- Oddajcie różę, to nie dostaniecie łomotu! – zrobił kilka pieczęci, uderzył dłonią w ziemię i od razy pojawił się na niej mała kijanka.

- Haha… I ty jesteś shinobi? Nie potrafisz nawet zrobić techniki przywołania. – złodzieje zaczęli się śmiać.

- Hehe… To się dopiero okaże. – Naruto uśmiechnął się przebiegle.

Zrobił kilka pieczęci i pod jego stopami wyrosła wielka żaba. Zaskoczeni przeciwnicy chwycili za broń, ale…

- Odradzałbym. – powiedział spokojnie Sasuke przyciskając do gardła ich przywódcy swoją katanę.

- Nas jest więcej. – mężczyzna uśmiechnął się zwycięsko.

- Nie sądzę. – prychnął Uchiha.

Wielka żaba zniknęła w białym dymie, a na jej miejscu pojawiło się z 20 Naruto.

Złodzieje wpadli w panikę i poddali się.

- No poszło nam całkiem nieźle. – odezwał się Naruto odwołując klony, gdy złodzieje byli już związani. – Myślałem tylko, że wytrzymają trochę dłużej. Liczyłem na małą walkę. – powiedział zawiedziony.

- Niezły upadek. – na twarzy bruneta pojawił się cień uśmiechu.

- Prawda? – wyszczerzył swoją klawiaturkę. – To zawsze wychodzi.

- Baka. On to powiedział z sarkazmem. – wtrącił się demon.

- Sprawdź co z różą. – powiedział blondyn.

Sasuke wziął worek i wyjął z niego różę.

- Jest cała odetchnął z ulgą. – odetchnął z ulgą. – To chyba naprawdę jest zwykły kwiat. Nie czuję nic dziwnego. – przyjrzał się kwiatu.

- To nie jest zwykły kwiat. – odezwał się przywódca złodziei. – Z jego płatków można zrobić najsilniejszy eliksir miłości na świecie.

- To po to ją ukradliście? Hmm... No cóż nie udało się wam. Będziecie musieli poczekać następne 4 lata, pod warunkiem, że wyjdziecie z więzienia. - odezwał się Sasuke. - Robi się ciemno. Powinniśmy wracać do wioski, zaraz zacznie się festyn.

- Hej Sasuke mogę ją zobaczyć? - zapytał Uzumaki.

- Trzymaj. Ja ich zwiążę.

Gdy tylko palce blondyna dotknęły róży, kwiat szybko otworzył swoje płatki. Sasuke nie zdążył jej puścić. Polanę zalało intensywnie białe światło. Naruto i Sasuke upadli na ziemię tracąc przytomność.

C.D.N.